مزایا و چالش‌های صنعت گردشگری ایران

مزایا و چالش‌های صنعت گردشگری ایران

گردشگری و فعالیت های جانبی آن صنعتی غیر آلاینده، پاک و اشتغالزا است. با افزایش میانگین سنی طول عمر انسان در نتیجه توسعه بهداشت و درمان،افزایش درآمد و بهبود سامانه های حمل و نقل ، آدمیان به سوی گردشگری برآمده اند تا با شناخت از نزدیک به گسترش تجارب و شادمانی شان عمق ببخشند.

کشور ایران در این عرصه دارای مزیت نسبی است که در صورت وجود اراده راستین در سطوح بالای حاکمیت با گشودگی  جهانی و آموزش نیروی انسانی، خود به تنهایی می تواند به منبع درآمدی موثر و اشتغالزایی هم طراز صنعت نفت درآید.

بر اساس گزارش وب سایت انجمن جهانی اقتصادروند گسترش گردشگری از سال 1950 میلادی برابر با 25 میلیون تن در سال 2000میلادی به 700 میلیون تن و در سال 2018 میلادی به بیش از 1 میلیارد دلار رسیده است. در همین گزارش در سال 1980 میلادی میزان درآمد 105 میلیارد دلار و در سال 2000 میلادی 476 میلیارد دلار و انتظار می رود در سال 2020 میلادی این رقم به 1 هزار میلیارد دلار برسد.

انجمن جهانی اقتصاد چهار مولفه ی: بستر محیطی، سیاست ها و گشودگی جهانی، زیرساخت ها و منابع طبیعی و فرهنگی را به عنوان شاخص های توسعه ی گردشگری نام برده است. در مولفه بستر محیطی زیر شاخه های روان بودن محیط کسب و کار، ایمنی و امنیت، نیروی انسانی آموزش دیده، سلامت و بهداشت و فنآوری ارتباطلات و اطلاعات را برشمرده است. در مولفه سیاست ها، گشودگی جهانی، الویت بندی امر گردشگری، مزیت رقابتی هزینه ها و در مولفه زیر ساخت ها، توسعه حمل و نقل زمینی و هوایی و نیز اقامت گاه و فضاهای تفریحی را نام برده است.

کشورهای اسپانیا، فرانسه، آلمان، ژاپن، آمریکا، اتریش و  ایتالیا به ترتیب دارای ریه نخست تا هفتم شاخص های گردشگری به عنوان مقصد گردشگری معرفی  شده اند.از همسایه گان  و سرزمین نجد ایران کشورهای  امارات متحده عربی با رتبه 33،ترکیه با رتبه 43،قطر با رتبه 51، عمان رتبه 57، عربستان 69،آذربایجان 71، قزاقستان80، اردن 84، تونس85، کویت 96، لبنان100، تاجیکستان 106 و پاکستان با 121 رتبه بندی شده اند.

کشورمان از حیث قابلیت های گردشگری در رتبه دهم دنیا است سوگمندانه اما از حیث رتبه بندی مولفه های پیش گفته رتبه 89 در میان 140 کشور مورد مطالعه را دارا است.

ایران در دو حوزه ی گردشگری مذهبی، و گردشگری درمانی در میان کشورهای نجد ایران( سرزمین فرهنگی ایران) و در عرصه گردشگری تاریخی-فرهنگی، در سطح جهانی ظرفیت میزبانی دارد. تاکنون  به دیللی نبود وفاق در سطوح عالی  حاکمیت از بیم اثرات مخرب گردشگری بر فرهنگ کشور و نگاه صرفا فرهنگی به امر گردشگری موجب واپس افکندن در الویت بخشی به این مهم و در نتیجه تاخیر در تامین زیرساخت های لازم برای برخورداری از این صنعت پاک و اشتغالزا شده است.

با باور به ضرورت رهایی از اقتصاد خام فروشی( نفت و گاز و ...) و الویت بخشی به این مزیت موجب می شود تا  از مزایای این صنعت چون: توسعه امکانات رفاهی، توسعه ی زیر ساخت های مواصلاتی، ایجاد امنیت بالا و نیز اشتغال زایی فراوان بهره مند شویم.

امید است در شرایط اقتصادی کنونی و در نبرد با یک جانبه گرایی امریکا، مقامات عالی کشور با درک ضرورت توجه به مزیت کشورمان درگردشگری با اراده ای راستین کلید برخورداری ایران از این صنعت پاک و اشتغالزا را فراهم کنند.